trabaho sa ika-disyembre 23

buong araw na walang tao sa opisina ngayon. ako lang. walang maligalig na boss at walang mga chismosong/chismosang mga opismates. e kasi naman december 23 na. wala ng gustong pumasok sa opisina (maliban sa aking nangangailangan ng pera). dahil sa araw na ito, parang nadeklara ko na din ang araw ng kalayaan para sa akin dahil pwde akong magpasa ng resume sa internet, magchat at magblog buong maghapon. o di ba, ang saya! nakatipid pa ako sa kuryente sa bahay sa pagpasok ko sa opisina.

owel, e di eto na nga at nagbla-blog na nga ako ngayon. kakatapos lang ng lunchbreak ko. masaya naman at tahimik. nakapagpasa na ako ng ilang mga resume. gumawa na din ng ilang cover letter at nag fill up na din ng mga bio data. para bang naghahanda na talaga ako sa pag alis sa opisinang ito.

actually, noon ko pa gustong umalis. bagamat 3 buwan pa lang ako dito, pakiramdam ko e nasentensyahan na ako ng 5 taong pagkabilanggo. nakakainis dahil dati lagi kong sinasabi na lagi akong may option sa lahat ng pagkakataon. kung dati rati e anytime e pwde akong umalis bstat gusto ko, ngayon parang kelangan ko pa munang umakyat sa bundok para magmeditate bago magdesisyon kung magreresign ba ako sa trabaho kong ito o hindi.

nakakainis kasi ang hirap maghanap ng trabaho ngayon. sa hirap maghanap ng trabaho ngayon, eto ako at atat na atat sa pagreresign. asan na ang confidence ko?

dami ko pa sanang sasabihin pero tinatamad na ako.

pasensya na wala lang mapagbalingan sa oras na ito. hindi ko alam kung ano ba talaga ang dapat na maramdaman ko sa oras na ito. lagi na lang kasi parang ako may pagkukulang. lagi na lang ako ang dapat umunawa. nakikipag usap naman ako ng maayos. bigla ka na lang magagalit. lagi mong pinaparamdam sakin na ako ang laging mali at ikaw ang tama. ikaw ang laging magaling. ano ba talaga? badtrip! Boss naman... wag ganun!